1991 yılında yaşadığımız elim olay neticesinde, toplumuzun hem ekonomik hem de sosyal yapısı temelden sarsıldı. PKK, 6 canımızı almakla kalmadı, bir de insanlarımız üzerinde hain planlarını icra etmeye başladı. Bunun üzerine, en azından gençlerimiz gerçek kimliklerini bilsinler diye, vakit geçirmeden, 2010 yılında, Karahasanlılar (Tarihi ve Kültürel Kimliği) isimli çalışmamı biraz aceleye getirip, kitap halinde yayınlattım. Bu acele sonucunda, Karahasanlıların Etnik Yapısı dışındaki bölümler, az ya da çok eksik kalmıştı. Bundan dolayı, aradan geçen süre içinde, kitabın eksikliklerini tamamlamaya; müphem kalan bölümlerini de mümkün olduğu kadarıyla açıklığa kavuşturmaya çalıştım.  

Neticede;

Tarih bölümüyle ilgili

1. Moğollar yüzünden, ne zaman Siverek’ten göçtüklerini ve kime sığındıklarını tespit ettim. (Sığındıkları Darende Beyinin adı?)

2. Sözlü kaynakların naklettiği, “Ollıkişare” isminin, “Alişar” isminden geldiğini tesit ettim. “Alişar” ismi önce “Olişor” sonra “Olişore” daha sonra da “Ollıkişare” şeklinde değişmiştir. Zira, Alişarlar, söz konusu dönemde o bölgede bulunuyordu.

3. Alhaslı Meyre’nin Alişarlar için şikâyete gittiği Maraş Mutasarrıfının adını tespit ettim.

4. Karahasanlıların karıştığı, 16. 17. 18. ve 19. yüzyıllara ait iskân ve eşkıyalık olayları ile ilgili on kadar önemli belgeye ulaştım.

5. Bozdağlara tahsis edilen 5000 dönümlük arazinin nerede ve ne amaçla tahsis edildiğine dair belgeye ulaştım.

Köylerimize ve yaylalarımıza ait bilgileri, varsa tarihi belgeler ışığında güncelledim.

Kitaba “Halk Hekimliği” bölümünü ilave ettim.

Oyunlarımız bölümünü hem zenginleştirdim hem de resimledim.

Dolayısıyla kitap yeniden yayınlanınca, Web sayamdaki kitapla ilgili bütün bölümleri güncelleyeceğim inşallah!

1563 yılında Avliya köyünün mevcut olduğu ve burada ziraat yapıldığı tespit edilmiştir.^[40] Bu köye ilk yerleşen Karahasanlı, Nahurların dedesi Asef’tir. Asef, burada birkaç sene kaldıktan sonra Gavurviran’a Türkören) göçer. Bir kavga sırasında amcaoğlu ölünce, Mıstıklardan olan Hakko, Karahasanuşağı köyünden göçerek bu köye yerleşir. Buraya yerleşen ve uzun süre yaşayan diğer bir Karahasanlı da Hakko’dur. Hakko, Hasan (Kellor) ve Kör Mamo’nun babasıdır. Hasan’ın Keyfo adında bir, Kör Mamo’nun da Kalender, Mehmet (Ulus) ve Yakup adında üç oğlu var. Soyadları Atan’dır. Günümüzde Adana’da yaşamaktadırlar.

Gündere köyü, Kahramanmaraş ilinin Elbistan ilçesine bağlı olup ile 159 km, ilçeye de 18 km uzaklıktadır. Karasal iklimin etki alanı içinde bulunan köyün ekonomisi, tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Adını burada yatan Ali Cilbir isimli veliden aldığı sanılan köy, 16. asır kayıtlarında da “Avliya” olarak geçen köy halkının çoğunluğu, Oğuzların Yıva boyunun Şereflü oymağına bağlıdır.

Gündere (Avliya) Köyü’nden bir görünüş

 Köyün doğusunda Türkören, batısında Geçit, kuzeyinde Büyük Yapalak, güneyinde de Bakış köyleri vardır. Köyde, ilköğretim okulu, içme suyu, elektrik şebekesi ve sabit telefon mevcuttur. Köye ulaşımı sağlayan yolun tamamı asfalt ile kaplanmıştır.

_____________________________________

^[40] Yinanç ve Elibüyük, age, s. 581

Delibaş İbrahim, Karahasanuşağı köyünden ayrıldıktan sonra, Demircilik köyüne gidip, Çaputlu Çalı mevkiine yere yerleşir. Buradaki ham araziyi sürüp ekmek suretiyle çiftçilik yapar. Delibaş İbrahim, bu amaçla, köyde epeyce yer sürer. Komşusu olan bir kadın, onun bu kadar yer sürmesine kızar ve “İbrahim, istersen gel bizim evi de sür” der. Kadının dedikleri, İbrahim’in gücüne gider ve o kızgınlıkla neyi var, neyi yok toplayıp, Gavurviran (Türkveren)’a gider.^[1]

Demircilik’ten bir görünüş

Bir kısım XVI. yüzyıl belgelerinde, Dulkadir Türkmenleri^[2] ve Maraş Yörükleri^[3]  olarak zikredilen Demircilü Cemaati, Avşar boyuna bağlı olarak zikredilmiştir. Demircilü Cemaati, anılan yüzyılda, Besni, Güvercinlik ve Zamantı kazalarını kışlak ve ziraat yeri olarak kullanmıştır. 

Demircilik, Söğütlü Çayı’nın güneyi ile Elbistan-Malatya yol arasında kurulmuştur. Doğusunda Türkören ve İkizpınar Çopur); Batısında Ambarcık; Kuzeyinde Gündere (Avliya); Güneyinde Malap ve Akbayır (Til) köyleri vardır. Sahip olduğu geniş arazinin, dörtte üçünde kıraç, dörtte birinde de sulu tarım yapılmaktadır. Genellikle bu arazide buğday, arpa, pancar, patates, mısır ve ayçiçeği gibi ürünler yetiştirilmektedir. Köyde ayrıca büyükbaş ve küçükbaş hayvancılığı yapılmaktadır.

1994 Belediye statüsüne kavuşan Demircilik, 30 Mart 2014 tarihinde mahalleye dönüştürülmüştür. 2022 yılındaki nüfusu 1177’dir.

_____________________________________

^[1] Edizer, Abdullah (1922 d. Mısto o.)

^[2] TKA, TD, nr. 101 s. 213b, sene 971 (1563-64); Halaçoğlu, AACO Cilt II sayfa 617

^[3] BOA, TD, nr. 402, s. 122 ve 664, sene 938 (1532); Halaçoğlu, AACO Cilt II sayfa 617